Zelfhelp-groepsgesprek op 22.03.2010 – Werkgroep Buitenveldert, AJ Ernststraat 112, Amsterdam:

13 deelnemers, wv 1 nieuwe.

Voorafgaand aan de opening van de bijeenkomst om 20 uur, worden de taken van gespreksleiding en schriftelijke verslaglegging verdeeld conform het inmiddels ontwikkelde gebruik. Aansluitend wordt de nieuweling welkom geheten waarbij hem de gebruikelijke schriftelijke groeps-informatie wordt overhandigd.

Bepaling gespreksonderwerp. Suggesties worden gevraagd. Hierop rapporteert A omtrent zijn recente contact met een bevriend, bejaard echtpaar waar in zijn gevoel overduidelijk sprake is van overmatig drankgebruik en hij zelf sterk de neiging heeft actie te ondernemen om (verder) afglijden te voorkomen. Aan de andere kant voelt hij zich hierbij geremd vanwege zijn eigen verslavingspatroon. Hij vraagt zich af wat wijsheid is in zo’n situatie?
Kan je anderen aanspreken op hun eigen verslavingsgedrag, ook als je er zelf nog niet in bent geslaagd dat uit je bestaan te verbannen?
Uit de reacties blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond duidelijk is, waarna het gesprek zich ontwikkelt als volgt:

B: ik kom zelf uit kringen van Horeca-vrienden en bovendien ben ik daar zelf recentelijk in terug gekomen na opname in een (alcohol-)kliniek – ik heb gemerkt dat de reacties zeer verschillend zijn: een deel van mijn sociale contacten drinkt niet meer, althans in mijn aanwezigheid – anderen trekken zich terug – mijn niet-drinken werkt kennelijk door – het feit dat je niet (meer) drinkt alleen al, is genoeg – ik hoef niet te praten – had 1 vriendin die zelf ook een fles per dag drinkt – ze gaat toch niet mee naar de groep – ik ga mensen niet opzettelijk proberen te beinvloeden – heb trouwenss wel de zorg voor de kinderen (nu 16 en 19 jaar) die erg veel drinken en dus ook veel drank zien – ben daar zelf dus veel mee bezig….

C: die neiging tot ‘missionair’ gedrag herken ik – als ‘t dichtbij komt vind ik het zorgelijk – mijn vrouw, maar ook een goede kennis stapten met drank op achter het stuur – ik vond dat moeilijk te verwerken – mensen die bij mij thuis veel drinken laat ik liever in een taxi vertrekken – voor de rest is mijn vrouw gewoon met drank gestopt want ze heeft daar de pest aan gekregen.

D: ik heb geen drankprobleem, geen auto, geen rijbewijs: samen met mijn hond kom ik hier op de groep – ik blow gewoon en zit niemand in de weg – trouwens ik heb niet in het minst de neiging anderen te gaan lopen vertellen wat ze wel of niet moeten doen; omgekeerd hoop ik dat mijn omgeving mij in dat opzicht ook met rust laat: het lijkt me erg vermoeiend als mensen elkaar ongevraagd adviseren….

E: ik pas – ik heb geen bijdrage wat betreft het geven van ongevraagde adviezen aan wie dan ook – ik heb de handen vol aan mezelf…

F: ik voel een grote terughoudendheid ten opzichte van anderen – als mensen vanuit je eigen huis onder invloed met een auto willen vertrekken zou ik zeggen: gewoon sleuteltjes afpakken – zelf zal ik dan ook graag met zo’n gast over het onderwerp praten – evenmin schaam ik mij om over mijn eigen verleden te praten – desnoods te adviseren maar ongevraagd zal ik mij niet in de problematiek van die ander mengen – en ook hulp bieden is een andere zaak.

G: ik ga wel serieus in op vragen van andere mensen, en zeker als dat vrienden betreft – maar anderzijds heb ik niet de neiging ongevraagd zendelingen-gedrag te vertonen – evenmin zal ik gauw anderen aanraden niet te gebruiken – ben indertijd wel geschrokken toen eimand zei: ‘als je de volgende keer weer zo drinkt dan bel ik de politie’ – toch ook zou ik me verantwoordelijk voelen in verband met de mogelijke gevolgen – optreden vind ik in zo’n situatie ook geen verraad!

H: ik zou er zeker wat van zeggen – wil trouwens tijdens het trainen niet gehinderd worden door drank of drugs van anderen – vind ‘t dronken gedrag van derden ook irritant.

I: ik heb in dit opzicht geleerd geen verstoppertje te spelen – maar heb ook die neiging niet – in de AA hebben ze prachtige slogans; dat zijn een soort uitspraken waar je je aan kunt vasthouden en die de nodige ruimte geven om te voorkomen dat je je eigen energie door een ander laat opslurpen. Zo vind ik een advies: ‘let go, let God….! prachtig. Dat is een waarschuwing om je vooral te beperken tot je eigen zaken. Zorg dat die voor elkaar zijn. En dan daarnaast de beste wensen voor de ander die zijn eigen weg moet zien te vinden. Iets anders kan het zijn als die ander vraagt om je hulp en steun. Maar dat moet dan ook wel duidelijk zijn. Nogal wiedes dat je dan voor elkaar klaar staat. In de praktijk zal blijken dat je daar over en weer profijt van hebt. Dat is dus ook een kwestie van proberen en je neus stoten. Het blijkt een langdurig leerproces. Vallen en opstaan. Telkens weer. En als ik mensen meemaak die er een potje van maken, dan ga ik gewoon weg. Ook als het buren of zogenaamd goede kennissen zijn. Goede vrienden van mij hebben zich van het leven beroofd. Maar dat is nooit reden geweest, voor mij, om diezelfde gedachte te volgen.

J: drank is historisch in mijn omgeving – zo had ik een club vrouwen, min 1 die bang was dat bij mij niet gedronken mocht worden – ziet alcohol als een legale drug – mijn partner had een drankprobleem, maar zelf daar geen idee van – hij had dat totaal onderschat – een alcoholist kan niet zonder drank en ik niet zonder die alcoholist – soms vertel ik anderen over de groep – maar niet meer dan een keer…

K: mijn omgeving was zo vergevensgezind – dat was verbazend – ze hebben mij de hand boven het hoofd gehouden – zelf ben ik snoeihard – behoorlijk lastig – als ‘t fout gaat sla ik wel toe – de vader van een vriendin dronk – ben ik misselijk van geworden – dezelfde intolerantie beleef ik ten aanzien van rook in stegen – vreemd: juist ten aanzien van de dingen die ik zelf heb gedaan – ik maak gehakt zodra ik word uitgedaagd – regel zaken kort en goed af – een beetje radicale behandeling is goed….

L: het drinken door een ander is een confrontatie – maar zodra iemand aan je hart ligt, wordt dat anders – en daar moet die ander ook wel eerst zelf achter komen – dat moet dan op een crisis uitdraaien – voel me ook niet moreel geroepen – maar stel: mijn relatie heeft problemen – of – mijn oude buurman van 85 is gevallen – dan kijk ik wel naar zijn functioneren en zou willen proberen te masseren richting passende hulp – niet vanuit moralisme – zal ook vallende voetgangers helpen – als je ‘t maar oprecht doet…..

M: mijn directe omgeving sprak mij regelmatig aan – mijn eerste reactie was ontkenning – toch, als de druppel op een steen, kon ik langzaam aan mijn probleem gaan erkennen – en die opmerkingen maakten dat ik eerder ‘uit de kast’ kwam – achteraf stonden alle seinen op oranje – dus spreek ik mensen aan mits er structureel contact mogelijk lijkt – maar nooit verwijtend – heel zorgend – zijn ook bij mij thuis geweest – een glaasje…..

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht de gelegenheid af te ronden.

A: bedankt – ik bedoel geen adviserende rol – ‘t gaat toch over mezelf – ik probeer er wat aan te doen – maar zij niet, zij hebben genoeg geld – ik probeer het wel aan te kaarten – en wie ben ik om dat te zeggen – langzaam ziet ‘hij’ eruit als 80 – ik probeer na te denken waar ‘hun’ mee bezig zijn – valt moeilijk te bevatten – je kunt alleen voor jezelf spreken……

A wordt bedankt voor het onderwerp, waarna eenieder wordt aangespoord enige pecunia in de geldpot te deponeren, waarna de bijeenkomst wordt gesloten om 21.20 uur.

Amsterdam, 23 maart 2010.